15 september – 11 november 2018

Evolved in shared relationships & Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use)

Solotentoonstelling van kunstenaar Alma Heikkilä en een collectieve tentoonstelling voor het gelijknamige project in boerderij Terwijde

Op welke manieren stellen we ons de onderlinge afhankelijkheid van het microbiële leven voor, denken we erover na en reageren we erop? En hoe kunnen we ‘weten’ opnieuw opbouwen in de relaties tussen mensen en niet-mensen, om een andere manier van leven te bewerkstelligen?

Een grote boerderij op het resterende perceel van een ooit uitgestrekt landbouwgebied is meer dan tien jaar lang verwaarloosd geweest. Gelegen in het midden van een nieuw stedelijk woongebied wordt de boerderij nu gezien als onderdeel van het agrarische erfgoed van Utrecht. Wie beslist over haar toekomst en met welke achterliggende gedachte?

Casco Art Institute: Working for the Commons presenteert haar eerste tweejaarlijkse tentoonstellingsprogramma op het hoofdkantoor met Evolved in shared relationships, een solotentoonstelling met werk van de Finse kunstenaar Alma Heikkilä, en Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use), een collectieve tentoonstelling van het gelijknamige project op boerderij Terwijde. Onze tentoonstellingen opende op zaterdag 15 september in het kader van het Uitfeest, de geanimeerde tweedaagse viering van het nieuwe culturele seizoen in Utrecht. Beide tentoonstellingen worden georganiseerd als onderdeel van het langlopende project en studierichting Center for Ecological (Un)learning van Casco Art Institute en het in Leidsche Rijn gevestigde interdisciplinaire collectief The Outsiders. Ze gaan beide over één van de meest fundamentele dimensies van de commons: ecologie.

Met haar nieuwe reeks schilderkunstige sculpturen geeft Alma Heikkilä ons de kans om de meest onzichtbare micro-organismen die zich in en om ons heen bevinden te voelen en te verbeelden. Een groep kunstenaars en de buren van boerderij Terwijde tonen alle inspanningen van afgelopen lente en zomer om gezamenlijk de boerderij te reanimeren tot een plek voor de commons; niet alleen voor de mens, maar ook voor andere, niet-menselijke actoren. We hebben deze zomer de directe gevolgen van de klimaatverandering fysiek ondervonden, dus het begrijpen van onze ecologische sfeer en daarnaar handelen voelt urgenter dan ooit. We hopen dat deze tentoonstellingen en het bijprogramma die mogelijkheid bieden!

Evolved in shared relationships

Solotentoonstelling van Alma Heikkilä Zaterdag, 15 september – zondag, 11 november 2018

Evolved in shared relationships is een solotentoonstelling met werk van Alma Heikkilä waarin de Finse kunstenaar haar nieuwe mixed-media-installaties *’ , ‘ /~` flashing decaying wood, / /`_/~ . * \| * ___ . .** en intimate symbiosis toont. De schilderkunstige, sculpturale werken vormen een beeldtaal voor het waarnemen en verbeelden van relaties tussen mensen en niet-mensen.

Microben, de kleinste levende organismen die bekend zijn, zijn krachtige actoren die het leven en de wereld waarin we leven mogelijk maken en ondersteunen. Ze beïnvloeden en ondersteunen plantaardige en dierlijke composities en nemen deel aan hun desintegratie in combinatie met de macroschaalecosystemen waarin de soorten leven en waarvan zij afhankelijk zijn. In tegenstelling tot de individualiserende natuurcultuur van mensen als een soort van stabiele categorie, of zelfs bedrijven die optreden als ‘individuen’, handelen micro-organismen gemeenschappelijk. Deze erkenning verstoort de grenzen die kenmerkend zijn voor het biologische individu. Op welke manieren stellen we ons de onderlinge afhankelijkheid van het microbiële leven voor, hoe denken we erover na en hoe reageren we erop? En hoe kunnen we ‘weten’ opnieuw opbouwen in de relaties tussen mensen en niet-mensen, om een andere manier van leven te bewerkstelligen?

Alma Heikkilä gebruikt de schilderkunst, fotografie, video en sculptuur om wetenschappelijke gegevens, haar assimilatie daarvan, haar lichamelijke omgeving en haar kritische ecologische en posthumanistische gedachten te representeren. Heikkilä begrijpt dat beeldvormingstechnieken binnen de microbiologie ook beperkingen opleggen. Ze werkt daarom met esthetiek en taal om een ​​gevoel van microbiota en symbiose op een andere, sensoriële en creatieve manier te delen. Ze is geïnteresseerd in hoe de microbiële wereld en nieuwe wetenschappelijke bevindingen van symbiose in de kunst gepresenteerd kunnen worden, waarbij ze ervan overtuigd is dat ‘we alleen dat deel van de natuur waarnemen dat door onze technologieën wordt toegestaan ​​en dat ook onze theorieën over de natuur sterk beperkt worden door wat onze technologieën ons in staat stellen te observeren’.

Het centrale deel van de tentoonstelling is Heikkilä’s nieuwe werk ‘* ‘ , ‘ /~` flashing decaying wood, / /`_/~ . * \| * ___ . .**; een installatie die schilderijen, sculpturen en hun materiële mogelijkheden tevoorschijn tovert. Het werk vertelt een intiem verhaal van ‘biocoenose’, een levensgemeenschap, waarbij de nadruk ligt op het in beeld brengen van de levende en niet-levende materie die collectief een ecologische gemeenschap vormen samen met de infrastructuur van canvas, gips en inkt. Zo’n installatie krijgt letterlijk een nieuw leven en verandert in de loop van de tijd met water en inkt gemaakt van de Europese els (Alnus glutinosa). De kunstenaar heeft een non-speciest werkproces, wat betekent dat haar samenwerkingen met levende en niet-levende materie tot onverwachte resultaten leiden. Net zoals dat pigmenten en vloeistoffen zich vestigen aan een oppervlak, is een eindresultaat slechts een fractie of fase bepaald door de interacties die zichtbaar zijn voor het menselijk lichaam en diens waarnemende organen. De tentoonstelling omvat ook Heikkilä’s intimate symbiosis, een ruimtelijke ingreep met canvas, verf en gips. Een muur van canvas is zo geïnstalleerd in de ruimte dat de schaal wordt gewijzigd en het natuurlijke licht niet wordt doorgelaten. De installatie, die andere schilderkunstige sculpturen bevat, wordt een plek voor onderzoek en interactie met de architectuur van de ruimte. Daarnaast belicht de tentoonstelling Heikkilä’s betrokkenheid bij Mustarinda, een residentie diep in de bossen van Noord-Finland die wordt beheerd door een groep kunstenaars en onderzoekers die een serie tijdschriften publiceren. Zij richten zich op de ecologische wederopbouw van de samenleving, de diversiteit van cultuur en natuur, en de verbinding tussen kunst en wetenschap.

Alma Heikkilä voegt zich ook bij Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use) en zal van 13 tot en met 16 september een tijdelijke site-specifieke installatie bij boerderij Terwijde presenteren. De fotodocumentatie van dit werk maakt ook deel uit van haar bijdrage aan de tentoonstelling Erfgoed.

‘ , ‘ /~flashing decaying wood, / /_/~ . * | * _ . .*, 2018 Te zien van 15 september tot en met 11 november 2018

Een omgevallen, rottende boom leeft nog vijftig tot 125 jaar door als gastheer voor micro-organismen voordat deze niet meer te onderscheiden is van de bosbodem voor het menselijke oog. Daaromheen leeft een gemeenschap van insecten en hun larven, pissebedden, schimmels, slijmzwammen, bacteriën, slakken en duizendpoten. Hoewel ontbinding vaak geassocieerd wordt met negativiteit en dood, is het een vitaal proces voor de reproductie en instandhouding van het leven. Kunstenaar Alma Heikkilä legt zowel metaforisch als via het gebruikte materiaal een verband tussen de waarde van een ‘detritivore’ gemeenschap en de schoonheid die mensen aan een boom, het bos of het pittoreske toedichten.

Zoals bijna alle reproductieve arbeid blijft het leeuwendeel van het recyclingwerk dat door micro-organismen wordt gedaan uit het zicht en daardoor onopgemerkt. Met gips, verf en doek beeldt Heikkilä dit drukke organische leven uit. Ze nodigt ons uit om dit ecologische commoningproces te zien als iets essentieels voor onze eigen sociale en culturele commons. Naarmate de tentoonstelling zich ontvouwt, zal de installatie van vorm veranderen onder invloed van de lucht, het licht en onze bewegingen eromheen.

intimate symbiosis, 2018 Te zien van 15 september tot en met 21 oktober 2018

Net als de ecologie van het bos, en zijn rijke en gevarieerde microbiële leven, is het menselijk lichaam gastheer voor biljoenen bacteriën, virussen, schimmels en andere kleine organismen.

Symbiotische relaties zijn essentieel voor organismen en ecosystemen, zoals het mutualisme (waarbij beide organismen baat hebben), het commensalisme (waarbij het ene organisme voordeel heeft, terwijl het andere niet wordt geschaad) en het parasitisme (waarbij het ene organisme voordeel heeft ten koste van het andere). De installatie ‘intimate symbiosis’ toont algen en schimmels samen als korstmossen en twee mensen als de kleinste sociale eenheid. De kunstenaar nodigt je uit om te reflecteren op menselijke en niet-menselijke relaties.

In deze installatie gaat Heikkilä in op de materialen die ze in zaal 1 heeft gebruikt. Zonlicht, elektriciteit en het team van Casco Art Institute en de gemeenschappen rondom Erfgoed (de kunstenaar heeft gipsen mallen gemaakt van de vingers van de teamleden) maken onderdeel uit van de installatie. Om verder perspectief te bieden, wordt een klein schilderij getoond waarop schimmels op zowel een boom als een menselijke teen te zien zijn.

Neem hier de tijd om de details, van zowel de ruimte als van jezelf, te bekijken en in je op te nemen. De vraag is waar het ene lichaam eindigt en het volgende lichaam begint.

Alma Heikkilä (1984) woont en werkt in Hyrynsalmi en Helsinki. Ze studeerde af aan de Academie voor Schone Kunsten in Helsinki in 2009 en heeft sindsdien deelgenomen aan tentoonstellingen in Europa en daarbuiten, waaronder de recente solo none are truly separate bij Gallery AMA in Finland in 2017, groepstentoonstellingen in Art Lab Gnesta en Tensta Konsthall in Zweden en Monitor Lissabon in Portugal in 2018. Ze nam ook deel aan de Gwangju Biennale The Eighth Climate (What Does Art Do?) in 2016. Heikkilä is voorzitter van het bestuur van Mustarinda.

Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use)

Collectieve tentoonstelling in samenwerking met: The Outsiders (Txell Blanco, Asia Komarova & Leonardo Siqueira) en met bijdragen van: Xalil Abdullah, Maria Stijger Aramburu, Ali Authman, Riek Bakker, Eric de Boer, Bart Broeze, Britt Dorenbosch, Malek & Fatima, Manne Heijman, Patricia Jiménez-López, Yong Xiu & Nen Lin, Avan Omar, Dounia El Ouardani, Dineke Oudijk, Terwijde Terror Triple, Iet & Kees van Vuuren, Hinke Weikamp, Judith Winkel, Kesewah Yeboah, Merel Zwarts Zaterdag 15 september – zondag 21 oktober 2018

In het project Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use) wordt de boerderij en de omgeving van Terwijde in Leidsche Rijn collectief gereanimeerd. Terwijl de boerderij in privébezit is, hangt er een donkere wolk boven zijn toekomst; het resultaat van de stedelijke herontwikkeling van het eens zo uitgestrekte landbouwgebied tot woonblokken. Sinds 2017 hebben het interdisciplinaire kunstcollectief The Outsiders uit Leidsche Rijn en het team van Casco Art Institute toegang tot deze levenloze boerderij. Ze organiseren er activiteiten in het kader van het meerjarige project en studierichting Center for Ecological (Un)learning. Erfgoed (Agricultural Heritage and Land Use) is het eerste grote experiment voor Center for Ecological (Un)learning, waarbij de boerderij wordt gebruikt als een plek voor de commons, niet alleen voor de mens, maar ook voor andere, niet-menselijke actoren. De tentoonstelling in Casco Art Institute presenteert de vruchten van de activiteiten die op de boerderij zijn georganiseerd afgelopen lente en zomer. De activiteiten varieerden van het transformeren van de ruimte met architecturale ingrepen tot het organiseren van een aantal geanimeerde activiteiten in en rond de boerderij, waaronder foerageren, tweedehandse kledingwinkels, een buurtkeuken en kunstbemiddelingsactiviteiten met planten en groenten van de boerderij.

De tentoonstelling is collectief opgezet, waarbij de meeste bijdragen afkomstig zijn van kunstenaars, buren uit Leidsche Rijn en degenen die actief zijn geweest in het bewonen en gebruiken van boerderij Terwijde. Zij zijn de ‘nieuwe boeren’, die zowel het leven op de boerderij als een mogelijke toekomst voor het gebouw en de cultuur van Leidsche Rijn ontwikkelen. De tentoonstelling toont de nieuwe infrastructuur die op de boerderij is geïnstalleerd, zoals een nieuwe ingang die directe toegang biedt tot de boerderij vanuit het naastgelegen winkelcentrumcomplex, evenals een glijbaan en andere speelobjecten voor kinderen en handgemaakte bewegwijzering. Vakantie-opvangplekken voor kippen en een insectenhotel zijn ook onmisbare voorzieningen. De uitkomsten van de artistiek-educatieve programma’s en de seizoensproducten, inclusief bier, eieren en ingemaakte groenten, zullen ook worden getoond.

Er zijn sculpturale maquettes van de boerderij en zijn omgeving te zien, die het verleden en het heden weergeven. Bezoekers kunnen ook meer leren via de videodocumentatie van een fietstocht door de buurt geleid door hoofdarchitect en planner van Leidsche Rijn; Riet Bakker. Tijdens de loop van de tentoonstelling speelt een rechtszaak rond de boerderij. Er kan een uitspraak gedaan worden over de algemene status van de plek die invloed kan hebben op het eigenaarschap ervan. De tentoonstelling werkt als een collectief voorstel voor het toekomstige gebruik van dit agrarische herkenningspunt en neemt op die manier deel aan dit proces. De ‘oogst’ wordt aangeboden als referentie voor deze open, collectieve en misschien kortstondige planning om boerderij Terwijde tot een plek voor commoning te maken.

Houd er rekening mee dat boerderij Terwijde is geopend van zaterdag 1 september tot en met zaterdag 15 september, donderdag tot en met zaterdag van 12:00 tot 21:00 uur en zondag van 12:00 tot 18:00 uur. Dit is de laatste kans om de boerderij te bezoeken in 2018! De tentoonstelling in Casco loopt tot en met zondag 21 oktober.

Colophon:

Het halfjaarlijks tentoonstellingsprogramma herfst 2018 is mogelijk gemaakt met steun van:

Werken in Evolved in shared relationships van: Alma Heikkilä

en Mustarinda kasten door: Pauliina Leikas

Zorg en onderhoud van, en bijdragen aan Erfgoed Agricultural Heritage and Land Use): The Outsiders (Txell Blanco, Asia Komarova, Leonardo Siquiera)

Bijdragen aan de tentoonstelling: Xalil Abdullah, Maria Stijger Aramburu, Ali Authman, Riek Bakker, Erik de Boer, Bart Broeze, Britt Dorenbosch, Malek & Fatima, Manne Heijman, Patricia Jiménez-López, Dohee Lee, Yong Xiu & Nen Lin, Avan Omar, Dounia El Ouardani, Dineke Oudijk, Terwijde Terror Triple, Iet & Kees van Vuuren, Hinke Weikamp, Judith Winkel, Kesewah Yeboah, Merel Zwarts

Met steun van Alan Lauris, Sabrina Maltese, Bart Thiesen, Iris Wijngaarde
Boerderij Terwijde kippen: Angela, Belle, Emma, Judith

Vormgeving en algemene identiteit: David Benewith (colophon.info) met Bram van den Berg and Zuzana Kostelanská
Installatie: Tim van Elferen, Jochem van Grieken, Nen Lin, Leonardo Siqueira
Tekstredactie en vertaling: Loes van Beuningen, Clementine Edwards

Team
Casco Art Institute team: Staci Bu Shea (Curator), Binna Choi (Directeur), Yolande van der Heide (Adjunct Directeur), Dohee Lee (Intern), Rosa Paardenkooper (Curator of Language and Dissemination), Marianna Takou (coordinator of Curatorial Logistics), Angeliki Tortzakaki (Intern), Erik Uitenbogaard (Head of Diverse Economies)

Casco Art Institute bestuur: Charles Esche (voorzitter), Aetzel Griffioen, Tilly Janssen (secretariaat), Martijn van der Linden (penningmeester), Wendelien van Oldenborgh

Fotografie: Xalil Abdullah, Rachel Morón

Photography: Xalil Abdullah, Rachel Morón

Het Casco Art Institute team bedankt alle mensen die een bijdragen hebben geleverd aan de tentoonstellingen!

Het halfjaarlijks tentoonstellingsprogramma herfst 2018 is mogelijk gemaakt met de steun van: Mondriaan Fonds, Gemeente Utrecht, Stichting DOEN, Foundation for Arts Initiative, Frame Contemporary Art Finland

Expore more projects

Name Surname

Title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

External link