Hidden Curriculum, het project van Annette Krauss, houdt zich bezig met niet als zodanig erkende en onbedoelde kennis, waarden en meningen die deel uitmaken van het leerproces op scholen. Het project is geproduceerd in samenwerking met twee groepen leerlingen van 15 tot 17 jaar, en richt zich op door de leerlingen ontwikkelde activiteiten die buiten de bestaande normen vallen, op creatieve manieren om door de institutionele structuren heen te navigeren en opgelegde culturele waarden en houdingen te ondermijnen. 
 
The Hidden Curriculum Files is een samenwerking tussen Casco en grafisch ontwerp studenten van de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam. Twaalf studenten hebben elk een boekje ontworpen en geproduceerd dat het project Hidden Curriculum documenteert en er door verder onderzoek op uitbreidt. 

De publicatie ontvouwt en schetst een open verbinding tussen de individuele en collectieve strijd en (emotionele) conflicten die verbonden zijn met de koloniale en dekolonisatie geschiedenis van Indonesië en Nederland. Het vertrekpunt wordt gevormd door twee filmwerken van kunstenaar Wendelien van Oldenborgh, namelijk No False Echoes (2008) en Instruction (2009). Beide films gaan in op fragementen uit het Nederlandse koloniale verleden, met name in relatie tot Indonesië, waarover zelden gesproken wordt of die sluimerend zijn, maar die nog steeds gevoeld worden in de hedendaagse Nederlandse samenleving. In samenwerking met verschillende historische en hedendaagse belanghebbenden en afgezet tegenover een specifiek geconstrueerde omgeving, worden deze twee films gepresenteerd in de vorm van fotoromans. De film No False Echoes introduceert een van de belangrijkste historische bronnen die in zijn geheel in de publicatie opgenomen is, namelijk een essay van Soewardi Soeryaningrat uit het jaar 1913, waarin hij zich uitspreekt over nationale vrijheid. Soeryaningrat was een Indonesische nationalist –of "revolutionair"— die grote bekendheid geniet in Indonesië en wiens radicale positie tot uiting komt in het essay. De herdruk van dit essay gaat vergezeld van twee hedendaagse reacties van de hand van Lizzy van Leeuwen en Nuraini Juliastuti, die op hun beurt een weg openen voor een andere tekst, in 1935 geschreven door Soeryaningrat onder een andere naam, Ki Hajar Dewantara. Deze tekst zich richt op nationaal onderwijs in Indonesië en laat de verschuiving in politieke strategieën zien. In plaats van onverschrokken oppositie beweegt Ki Hajar Dewantara zich in voorwaartse richting naar een geleidelijke opbouw van contra-instituties, voor de "opvoeding" van nieuwe onafhankelijke burgers.

140 pagina's, 25 b / met ill., Engels / Nederlands / Indonesisch Bahasa 
ISBN 978-1-934105-22-1