Wat is de relatie tussen internationaleringspraktijken en hedendaagse kunst? Terwijl globalisering een paradigmaverschuiving heeft voortgebracht in de manier waarop kunstenaars en instituties werken, beklijft de vraag hoe wij onszelf in deze ‘globale kunstwereld’ positioneren? Hoe kunnen we ons loskoppelen van de marktwerking inherent in mobiliteit, productiviteit en circulatie, en van de voortdurende bureaucratisering van kunst? Hoe kunnen we ons in plaats daarvan richten op de verbindingen, zoals politiek bewustzijn, nieuwsgierigheid, of vriendschap, die kunstenaars creëren? 

Practice International werkt samen met verschillende kunstenaars die structuren creëren en methoden uitvinden om werk te maken, hun lokaliteit te radicaliseren en tegelijkertijd internationaal verbindingen leggen. Dit soort praktijken trekt het idee van de hedendaagse kunstenaar als een “internationaal subject”, iemand die cultuur moeiteloos voor een globaal publiek presenteert en vertaalt, in twijfel en vervangt hiermee eerdere strategieën die verbonden waren met het postkoloniale discours. Hoewel de gekozen voorbeelden wellicht geworteld zijn in een bepaalde plaats of in een reeks relaties, creëren ze desalniettemin internationale kruisverbanden. Het is een poëtisch verband, dat een huis, enclave, of binnenplaats met de wijdere wereld verbind; een verband dat gedeelde zorgen over gentrification, feminisme, ecologie, of koloniaal erfgoed samenbrengt, en zo een solidariteit met een ‘elders’ bewerkstelligt. Ook kijkt het project naar de voortzetting van praktijken, door middel van case studies uit het verleden zoals de Mondriaan Fan Club, bedacht door kunstenaars David Medalla en Adam Nankervis, het Senegalese collectief Labaratoire Agit/Art middels het werk van kunstenaar Issa Samb, en de kosmopolitische projecten van de Indiase poëet Rabindranath Tagore.  

Practice International is een initiatief van Casco (Utrecht), Iaspis (Stockholm), en Iniva—the Institute of International Visual Arts (Londen); drie Europese kunstorganisaties die zich bezighouden met internationalisme, en samenwerken met niet-Europese instellingen als Raw Material Company (Dakar). Het project heeft als doel te reflecteren op onze posities, als kunstenaars, curatoren en instellingen, en vraagt hoe we nieuwe praktijken kunnen leren kennen en die kunnen belichamen. Dit doen wij door voorstanders van sociale verandering bij het project te betrekken, nieuwe theoretische termen te introduceren en institutionele gewoontes te bevragen. De kunstenaars met wie we samenwerken nemen daarbij de rol op zich van gastvrouw of -heer, gesprekspartner of provocateur. Daarnaast documenteren zij de voortgang van het project en produceren zij nieuw werk. Een periode van publiekelijk en voor het publiek gesloten onderzoek, bestaande uit workshops, seminars en excursies, zal worden gevolgd door tentoonstellingen en verschillende publicaties.  

In november zal het merendeel van de deelnemers van het project zich verzamelen in Stockholm voor de eerste publieke discussie van Practice International. Deze bijeenkomst, die de vorm aanneemt van workshops, lezingen en performances, dient als een introductie tot de verschillende standpunten die zich door het project weven. Deelnemers zijn onder meer: Alice Creischer & Andreas Siekmann, Michelle Dizon, Leela Gandhi, Johanna Gustavsson & Lisa Nyberg, David Medalla & Adam Nankervis, Christian Nyampeta, Wendelien van Oldenborgh, The Otolith Group, Park Chan-kyong en Ultra-red. Vanaf oktober zal zowel de volledige agenda als de lijst van deelnemende instellingen worden aangekondigd op de website van Practice International. 

Practice International–Stockholm Assembly

14 november–16 november 2013
Iaspis, Maria Skolgata 83, Stockholm, Zweden
www.iaspis.se 
www.practiceinternational.org 

Met Alice Creischer & Andreas Siekmann, Michelle Dizon, Leela Gandhi, Johanna Gustavsson & Lisa Nyberg, David Medalla & Adam Nankervis, Christian Nyampeta, Wendelien van Oldenborgh, The Otolith Group, Park Chan-kyong, Christian Kravagna en Ultra-red.